หูดหงอนไก่ (Condyloma Acuminata)

หูดหงอนไก่ (Condyloma Acuminata)

                โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่น่ากลัวอีกโรคหนึ่งที่รู้จักกันดีคือ โรคหูดหงอนไก่ ถึงแม้จะเป็นโรคที่ไม่ได้ร้ายแรงอะไร แต่สามารถทำให้เกิดความทรมานจากการเป็นโรคนี้มาก หูดหงอนไก่เป็นได้ทั้งชายและหญิง เกิดจากเชื้อไวรัส Human Papilloma Virus หรือที่รู้จักกันในนาม HPV ซึ่งเป็นไวรัสชนิดเดียวกับที่ทำให้เป็นมะเร็งปากมดลูก แต่ถึงจะไม่มีเพศสัมพันธ์ก็สามาถรับเชื้อเข้าไปได้โดยการสัมผัสส่วนที่มีเชื้ออยู่ รวมถึงการใช้ของใช้ส่วนตัวร่วมกัน เช่น ผ้าเช็ดตัว เสื้อ กางเกงใน เป็นต้น

                อาการของหูดหงอนไก่

                หูดมีระยะการฟักตัว 2-6 เดือน เริ่มแรกผิวหนังจะเริ่มเป็นผื่นสีชมพู เมื่อผื่นมีขนาดใหญ่จะมีสีน้ำตาลผื่นนูนหนาขึ้น แล้วจะมีหูดก้อนเล็ก ๆ จนถึงก้อนโตขึ้นตรงหี ทวารหนัก เกิดการตกขาวผิดปกติหรือคัน บางรายมีอาการแสบร้อนตรงหี หูดจะมีลักษณะเหมือนกะหล่ำ เป็นติ่งเนื้อสีชมพู มีขนาดแตกต่างกันไป โดยส่วนใหญ่จะมีอาการในผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย เพราะผู้หญิงมีความชุ่มชื่นตรงหีมากกว่าผู้ชาย

                บางรายเป็นพาหะนำโรค คือ ไม่มีตุ่มนูน แต่มีเชื้อที่ผิวหนัง สามารถแพร่เชื้อได้โดยการสัมผัส

                วิธีการป้องกันและวิธีการรักษา

                การป้องกัน คือ การไม่เปลี่ยนคู่นอนบ่อย ไม่ใช้ของใช้ส่วนตัวร่วมกัน สวมถุงยางอนามัยทุกครั้งขณะมีเพศสัมพันธ์ หลีกเลี่ยงการสัมผัสหูด ทำความสะอาดของเครื่องใช้เสมอ

                ส่วนใหญ่ผู้ที่เป็นหูดหงอนไก่จะอายไม่กล้าพบแพทย์เพื่อทำการรักษา สามารถหายเองได้แต่ค่อนข้างใช้ระยะเวลานาน บางคนอาจเกิดการลุกลามของเชื้อและอาจทำให้เป็นมะเร็งปากมดลูกได้ อาจใช้การทายา การขูด การจี้ด้วยความเย็นหรือจี้ด้วยไฟฟ้า และการผ่าตัด เมื่อหายแล้วควรฉีดวัคซีนป้องกันหูด

หูดข้าวสุก

หูดข้าวสุก

                หูดข้าวสุก เป็นโรคที่ติดต่อทางการสัมผัสผิวหนัง สามารถพบได้ทั้ง เด็ก วัยรุ่น ผู้ใหญ่ ผู้สูงอายุ ส่วนใหญ่มักพบบริเวณหี จึงถือได้ว่าการมีเพศสัมพันธ์เป็นการถ่ายทอดเชื้ออีกทางหนึ่ง สาเหตุเกิดจากเชื้อไวรัส Molluscum contagiosum virus หรือที่เรียกย่อๆว่า MCV โดยเชื้อไวรัสจะแบ่งตัวที่ผิวชั้นนอก ทำให้มีลักษณะเป็นตุ่มเนื้อที่ไม่มีอาการเจ็บหรือคันแต่อย่างใด มีรอยบุ๋มอยู่ตรงกลาง มีสีออกชมพู ไม่บวมหรือมีผื่นขึ้น ส่วนใหญ่จะหายเองได้ในเวลา 7-18 เดือน แต่มักตัดออกเพราะไม่ให้เกิดการลุกลามไปส่วนอื่น ในกลุ่มผู้ป่วยเอดส์นั้น โอกาสพบหูดข้าวสุกมีมากขึ้นคือ 5-18% และยังพบจำนวนตุ่มหูดข้าวสุกมากกว่าคนปกติอีกด้วย แต่อย่างไรก็ตามหูดข้าวสุกไม่ได้มีการติดเชื้อลุกลามไปยังระบบประสาทอย่างใด เป็นเพียงโรคทางผิวหนังเท่านั้น

                การป้องกันหูดข้าวสุก

                1.ล้างมือ และทำความสะอาดของเครื่องใช้ทุกวัน เพราะป้องกันไม่ให้เชื้อโรคมีมากขึ้น

                2.ไม่ใช้ของร่วมกันกับผู้อื่น เช่น เสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัว สิ่งของที่มีการสะสมเชื้อโรคได้ง่าย

                3.ไม่มีคู่นอนหลายคน

                4.ช่วงที่เป็นโรค ถ้าหูดเกิดในบริเวณหีควรงดการมีเพศสัมพันธ์ก่อน

                5.ใส่ถุงยางขณะร่วมเพศ งดดูหนังโป๊

                6.ไม่เกา หรือแกะหูด จะทำให้เชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายและทำให้แผลติดเชื้อได้ด้วย

                วิธีการรักษาทางการแพทย์

                1.การจี้ด้วยความเย็นและการขูด ซึ่งแพทย์จะให้การรักษารอยโรคซ้ำทุก 2-3 สัปดาห์ จนรอยโรคหายทุกรอย

                2.ยาจี้หรือการจี้ด้วยไฟฟ้า

                3.การใช้สารเคมีเข้าช่วย อาทิเช่น silver nitrate หรือ trichloracetic acid or iodine 

                4.การใช้ยาที่มีส่วนผสมของ Salicylic acid หรือยากระตุ้นภูมิคุ้มกันโรค

หนองใน (Gonorrhea)

หนองใน (Gonorrhea)

                โรคหนองในเกิดจากแบคทีเรียชนิดหนึ่งชื่อว่า Neisseria gonorrhoeae มีระยะการฝักตัว 10-15 วัน เกิดจากการมีเพศสัมพันธ์ เพศชายจะมีอาการปวดแสบควยและมีหนองไหลออกมา ทำให้เกิดมะเร็งอัณฑะ กระเพาะปัสสาวะอักเสบ มะเร็งต่อมลูกหมากได้ ส่วนเพศหญิงส่วนใหญ่จะไม่ปรากฏอาการ อาจจะมีอาการตกขาวผิดปกติ ปวดท้องน้อย ถ้ามีอาการหนักมากขึ้นจะสามารถเป็นมะเร็งปากมดลูกได้ ขึ้นอยู่กับอวัยวะที่ติดเชื้อ ถ้าหากปล่อยทิ้งไว้นานๆไม่รักษาให้ถูกวิธีจะทำให้เป็นหมันหรือเกิดภาวะมีบุตรยากได้ โรคหนองในสามารถติดต่อได้ทั้งทางช่องคลอด ทวารหนักและทางปาก

                อาการของโรคหนองใน

                ในผู้ชาย จะมีการอักเสบของอัณฑะ และท่อปัสสาวะอักเสบ มีหนองไหลจากปลายควย บางรายอาจไม่มีอาการ หากมีอาการมักจะปรากฏใน 1-14 วัน

                ในผู้หญิง จะเกิดอาการแทรกซ้อนและรุนแรงกว่าผู้ชาย โดยอาจมีปัสสาวะแสบขัด ตกขาว

มีเลือดออกทางหีระหว่างรอบเดือน หากติดเชื้อทางทวารหนัก อาจมีอาการคันหรือปวด เวลาขับถ่าย หากติดเชื้อในช่องคอ อาจมีอาการเจ็บคอ หรืออาจจะไม่มีอาการใดๆเลยก็ได้

                หากมีหนองในระหว่างการตั้งครรภ์ ทารกสามารถติดเชื้อได้จากการสัมผัสเยื่อบุหี อาจทำให้เกิดตาบอดหรือติดเชื้อรุนแรงจนเป็นอันตรายต่อทารกได้

                วิธีการป้องกันและการรักษา

                เมื่อมีเพศสัมพันธ์ควรใส่ถุงยางอนามัยทุกครั้ง และเมื่อสงสัยว่าคู่นอนตนเองเป็นหนองในควรงดทำรักตรงควย ปาก จุดอับชื้นต่างๆบนร่างกาย ถ้ามีอาการปวดแสบ หรือคันตรงหี ควรหยุดการมีเพศสัมพันธ์และปรึกษาแพทย์

                สำหรับผู้ที่เป็นหนองใน แพทย์จะให้ยาปฏิชีวนะ และงดการสัมผัสโรค เพราะสามารถกลับมาเป็นหนองในได้อีก ควรมีคู่นอนเพียงคนเดียว และการใช้ถุงยางอนามัยอย่างสม่ำเสมอจะช่วยลดโอกาสในการติดเชื้อได้

โรคเอดส์ (AIDS: Acquired Immune Deficiency Syndrome)

โรคเอดส์ (AIDS: Acquired Immune Deficiency Syndrome)

                เอดส์ เป็นโรคติดต่อเรื้อรังสามารถรักษาได้ แต่ไม่หายขาด ในประเทศไทยคาดว่ามีผู้ติดเชื้อเอดส์มากถึง 7 แสนคน เสียชีวิตมากกว่า 3 หมื่นคน และมีผู้ติดเชื้อสะสมมากกว่า 1 ล้านคน สาเหตุหลักของการติดเชื้อส่วนใหญ่เกิดจากทางเพศสัมพันธ์ ปัญหาโรคเอดส์เป็นปัญหาสะสมมานาน เพราะไม่พบวิธีการรักษาที่หายขาดได้ จึงต้องรักษาด้วยวิธีการทานยาต้านเชื้อไวรัสเพื่อยับยั้งการแพร่กระจายเชื้อไวรัสเอดส์เท่านั้น

                โรคเอดส์ติดต่อได้อย่างไร?

               1.การมีเพศสัมพันธ์กับคู่นอนหลายคู่ การเปลี่ยนคู่นอนบ่อย การมีเพศสัมพันธ์แบบหญิงรักร่วมเพศและชายรักร่วมเพศ

                2.การใช้เข็มฉีดร่วมกับผู้อื่น ส่วนมากจะเป็นผู้ใช้ยาเสพติดชนิดฉีดเข้าเส้น

                3.การติดต่อจากมารดาสู่บุตร ซึ่งอาจติดต่อทางสายรก น้ำนม หรือทางกระแสเลือดโดยตรงก็ได้

                4.การสัมผัสกับสารคัดหลั่งที่มีเชื้อ

                5.จะไม่ติดจากการช่วยตัวเองและดูหนังโป๊แน่นอน

                โรคเอดส์ไม่สามารถติดต่อได้จากการถูกยุงกัด การสัมผัสผิวภายนอก น้ำลาย หรือการที่ออกมานอกร่างกาย เพราะเชื้อไวรัสจะอยู่ได้ไม่เกิน 24 ชั่วโมง

                อาการของโรคเอดส์ 3 ระยะ

                1.ในระยะแรกจะมีอาการเป็นไข้หวัด เจ็บคอ เวียนหัว ปวดเมื่อยตามตัว และอาการจะหายเป็นแกติเอง โดยไม่ต้องรับการรักษาใดๆ

                2.ต่อมาระยะที่สอง เริ่มบ่งบอกอาการติดเชื้อ แต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น อาการระยะนี้จะเกิดขึ้นภายหลัง 3 เดือน หลังจากร่างกายได้รับเชื้อแล้ว จะมีอาการเป็นเริม งูสวัด น้ำหนักเริ่มลดลง เริ่มมีผื่นคัน

                3.ระยะที่สาม ภูมิคุ้มกันเริ่มลดน้อยลง จะมีอาการติดเชื้อรุนแรง ส่งผลให้เป็นโรคมะเร็งบางชนิด มีก้อนหูดขึ้นตามแขนขา มีอาการทางประสาท แขนขาอ่อนแรง มีผื่นเชื้อราเป็นบริเวณกว้าง ลิ้นเป็นฝ้า

ถ้าไม่ได้รับการรักษา มีโอกาสเสียชีวิตได้

                การป้องกันการติดเชื้อเอดส์

                สำหรับการป้องกันการติดเชื้อเอดส์นั้น มีหลายวิธีให้เลือกใช้ โดยวิธีที่รู้จักกันเป็นอย่างดี คือ การใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้งที่มีเพศสัมพันธ์ นอกจากจะเป็นการป้องกันการติดเชื้อได้แล้วยังช่วยป้องกันการตั้งครรภ์เมื่อไม่พร้อมอีกด้วย วิธีอื่นๆ เช่น ไม่เปลี่ยนคู่นอนบ่อย ไม่ใช้สารเสพติด หลีกเลี่ยงการสัก เพราะบางแห่งอาจทำความสะอาดเครื่องมือไม่สะอาดพอจะก่อให้เกิดการติดเชื้อ

                 ปัญหาโรคเอดส์มีจำนวนมากขึ้นทุกวัน เพราะความประมาทในการใช้ชีวิต การละเลยการใช้ถุงยางอนามัย และความรู้ไม่เท่าถึงการณ์ จึงทำให้เกิดการมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่ปลอดภัยมากที่สุดส่งผลต่อการดำเนินชีวิต และหน้าที่การงานเป็นอย่างยิ่ง จึงต้องมีการส่งเสริมการใช้ถุงยางอนามัย และหลีกเลี่ยงพฤติกรรมสุ่มเสี่ยงต่อการติดเชื้อเอดส์ เพื่อลดจำนวนโรคเอดส์ให้น้อยลง

เริมที่หี (Genital herpes)

เริมที่หี (Genital herpes)

                โรคเริมที่หี เป็นโรคที่เกิดการติดเชื้อไวรัสชนิดหนึ่งที่ชื่อว่า Herpes simplex viruses type 1

และ Herpes simplex viruses type 2 ผู้ที่ติดเชื้อส่วนใหญ่จะไม่ปรากฏอาการใดออกมา      แต่จะเกิดตุ่มน้ำที่ หีซึ่งเมื่อแตกออกจะเกิดอาการปวดแสบร้อนได้ เริมสามารถหายได้ภายใน 3-4 สัปดาห์ แต่สามารถเป็นซ้ำได้ จากการสำรวจพบว่าเริมที่หีพบในผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย และผู้หญิงสามารถติดเชื้อได้มากกว่าผู้ชาย

                อาการของโรคเริมที่หีเป็นอย่างไร?

                ผู้ที่ได้รับเชื้อส่วนใหญ่จะไม่รู้ว่าติดเชื้อจนกว่าจะปรากฏอาการออกมาให้เห็น จะมีอาการคันและแสบบริเวณหี จะสังเกตเห็นว่ามีตุ่มน้ำใสๆออกมา บางรายที่อาการรุนแรงอาจมีไข้ และต่อมน้ำเหลืองโตได้ ส่วนใหญ่หลังจากเป็นเริมครั้งแรกแล้วจะเป็นซ้ำ 4-5 ครั้ง ภายในปีเดียวกัน

                สำหรับแม่ที่ตั้งครรภ์ ในระยะ 3 เดือนแรกควรไปฝากครรภ์ เพื่อปรึกษาแพทย์เกี่ยวกับแนวทางการรักษา อาจทำคลอดโดยผ่าตัดแทนการคลอดธรรมชาติ

                การดูแลตนเองเมื่อเป็นเริมที่หี

                1.หมั่นทำความสะอาดหีด้วยการถูด้วยน้ำสบู่ จากนั้นซับให้แห้งแล้วทายาที่แพทย์ให้มา

                2.หลีกเลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์ และการสัมผัสเริม

                3.ควรใส่ชุดชั้นในที่สามารถระบายอากาศได้ เพราะจะช่วยลดการอับชื้นได้

                4.เมื่อเกิดอาการปวด หรือแสบร้อน อาจทานยาพาราเซตามอนเพื่อลดอาการปวดได้

                การป้องกันโรคเริมที่หี

                การมีเพศสัมพันธ์กับคู่นอนเพียงคนเดียว ช่วยลดโอกาสที่จะติดเชื้อเริมได้ และในช่วยที่เป็นเริม ไม่ควรมีเพศสัมพันธ์ และไม่ควรดูหนังโป๊เพราะอาจทำให้เกิดการติดต่อไปยังคู่นอนตนเองได้

ปีกมดลูกอักเสบ (Pelvic inflamatory disease)

ปีกมดลูกอักเสบ (Pelvic inflamatory disease)

                โรคติดต่อที่เกิดขึ้นในผู้หญิงอีกโรคหนึ่งคือ โรคปีกมดลูกอักเสบ เป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ชนิดหนึ่งซึ่งจะมีอาการตกขาว และปวดท้องน้อย บางรายเกิดการติดต่อทางกระแสเลือด เชื้อโรคที่พบบ่อยคือ เชื้อหนองใน ถ้าอาการไม่มากแพทย์ก็จะให้ยาปฏิชีวนะชนิดกิน แต่ถ้า มีการติดเชื้อรุนแรงจำเป็นต้องพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล ได้รับยาปฏิชีวนะชนิดยาฉีด โรคปีกมดลูกอักเสบจะหายภายใน 2-4 สัปดาห์ ส่วนใหญ่มักพบผู้หญิงช่วงอายุต่ำกว่า 25 ปี หรือมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายหลายคน

                ในรายที่มีการติดเชื้ออุ้งเชิงกรานเรื้อรัง อาจต้องได้รับการรักษาเป็นระยะเวลานาน อาจก่อให้เกิดพังผืดในอุ้งเชิงกราน ทำให้เกิดอาการปวดท้องน้อย บางรายอาจถึงขึ้นผ่าตัด

                อาการของปีกมดลูกอักเสบ

                1.ปวดท้องน้อย มักเริ่มปวดก่อนและหลังมีประจำเดือน มีอาการปวดเกร็งและหน่วงตลอดเวลา แสบร้อนขณะปัสสาวะ เลือดออกผิดปกติ ปวดท้องมากเมื่อมีประจำเดือน

                2.มีไข้ 38 องศา ขึ้นไป ซึ่งอาการจะเกิดขึ้นก่อนหรือหลังปวดท้องน้อย

                3.มีอาการคลื่นไส้ ท้องเสีย อาเจียน ร่วมด้วย บางรายอาจปวดหลังหรือปวดบริเวณอุ้งเชิงกราน

                4.ตกขาวแบบมีกลิ่น

                วิธีการป้องกัน

                ควรตรวจภายในทุก 6 เดือน เมื่อมีอาการปวดท้องน้อยควรไปพบแพทย์เพื่อหาสาเหตุของโรค ไม่ควรปล่อยทิ้งไว้ เพราะเชื้ออาจลุกลาม ทำให้การรักษาเป็นไปได้ยาก หลีกเลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์หลายคน และไม่ควรสวนล้างช่องคลอดบ่อยๆ เพราะจะทำให้ค่าความเป็นกรดตรงบริเวณหีถูกชะล้างออกไปหมด ทำให้เชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายได้ง่ายและเสี่ยงต่อการติดเชื้อมากกว่าปกติ

ฝีมะม่วง

ฝีมะม่วง

ฝีมะม่วง เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย Chlamydia Tracho matis ซึ่งก่อให้เกิดโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ เมื่อสัมผัสที่หนองรือฝี จะทำให้เกิดแผลเล็กๆ บริเวณผิวหนังที่เชื้อเข้าสู่ร่างกาย แต่จะไม่รู้สึกเจ็บ ต่อมาจะทำให้เกิดการอักเสบของต่อมน้ำเหลืองตรงขาหนีบ มีไข้ เจ็บตรงขาหนีบ ต่อมน้ำเหลืองจะบวมเป็นฝี ทำให้เดินเหินลำบาก อาจลุกลามจนทำให้ท่อนํ้าเหลืองตันและเกิดการบวมนํ้าของหี โรคนี้จะเกิดอาการภายใน 4-10 วัน หลังจากการสัมผัสเชื้อ

                ฝีมะม่วงเกิดจากแผลริมอ่อน หรือเกิดจากอักเสบติดเชื้อแบคทีเรียอื่นๆตรงหี อาจจะมีอาการอักเสบ บวม แดง ของต่อมน้ำเหลืองที่ขาหนีบได้ แต่มักจะบวมไม่มาก ฝีมะม่วงทำให้เกิดการนำไปสู่ท้อนอกมดลูก ภาวะมีบุตรยาก การปวดท้องน้อยเรื้อรัง หากไม่ได้รับการรักษาจะแพร่เชื้อไปสู่คู่นอนของตนเองได้

                อาการของโรคฝีมะม่วง

                ระยะแรกของการติดเชื้อจะมีตุ่นนูนใส หรือแผลขนาดเล็กบริเวณหี และหายไปเองได้ภายใน 2-5 วัน ต่อมาต่อมน้ำเหลืองที่ขาหนีบจะบวมโตติดกันเป็นก้อนฝี และทำให้เจ็บมาก ผิวหนังจะเกิดอาการบวมแดงและอาจเกิดพังผืดขึ้น อัณฑะจะบวม หรือช่องคลอดบวมมาก มีอาการไข้ มีผื่นขึ้น เบื่ออาหาร เวียนหัว คลื่นไส้ ปวดตามร่างกาย ฝีจะหายเองได้ใน 1 เดือน บางรายฝีอาจแตกเป็นรู ทำให้เกิดแผลเรื้อรังได้

                หากมีการร่วมเพศทางทวารหนัก อาจมีเลือดออก มีหนองไหลออกมาและเกิดการตีบตันของทวารหนักได้

                วิธีการดูแลตนเองเมื่อเป็นฝีมะม่วง

                เมื่อเกิดอาการขาหนีบบวม ควรรีบไปพบแพทย์ ไม่ควรซื้อยามารับประทานเอง หากปวดมากสามารถทานยาพาราเซตามอนเพื่อระงับอาการปวดได้ ประคบอุ่นบริเวณที่ปวดประมาณ 5-10 นาที จะช่วยลดอาการปวดบวมแดงได้

                การป้องการโรค

                1.ไม่สำส่อนทางเพศ และไม่มีเพศสัมพันธ์กับผู้เป็นโรค

                2.รักษาความสะอาดของหีอย่างสม่ำเสมอ

                3.ใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้งในการมีเพศสัมพันธ์ และงดการชมหนังโป๊